Interview en verslag: Marja Vermeulen
Gepubliceerd op geheugen van Zeist april 2015
Het verhaal van de directeur van rijwielgroothandel Aalten.
Naam: Reijer Hendrik Aalten
Geboortedatum: 12 augustus 1928 in Zeist
Getrouwd met: Margaretha Adriana Samsom
Kinderen: 2 dochters, 1 zoon
Kleinkinderen: 6
Mijn vader was een echte Zeistenaar. Opa en oma woonden aan de Wetlaan. Mijn opa was onder andere lantaarnaansteker. ’s Avonds werden door hem straatlantaarns in Zeist aangestoken. Dat beroep bestaat niet meer. Mijn moeder kwam uit Deventer. Zij werkte op een buiten(landhuis) aan de Utrechtseweg in 1935. Mijn vader was van beroep reiziger. Tegenwoordig noemt men dat vertegenwoordiger. Hij werkte voor rijwielfabriek Springfield in Amsterdam. Eind 1935 durfde mijn vader voor zich zelf te beginnen met een groothandel in fietsonderdelen. Mijn ouders waren al getrouwd. Ik was enig kind. Dat heb ik niet altijd leuk gevonden. Mensen denken soms, dat je als enig kind verwend wordt, nou dat was echt niet het geval. Of het bij 1 kind is gebleven, omdat de crisis jaren er waren, dat weet ik niet.
Wij woonden aan de Van der Heijdenlaan 27. Daar had mijn vader ook zijn magazijn laten bouwen. Mijn vader leverde aan fietsenzaken, onder andere in Zeist. Daar waren er in die tijd wel een stuk of 20 van. Ook ging hij de provincie door. Daarom had mijn vader een auto, een Ford. Dat was in die tijd best nog wel bijzonder. De auto stond gestald bij de firma van Ekeris aan de Costerlaan. Ik kan me niet herinneren, dat ik als kind moest helpen in het magazijn van mijn vader. Wel moest ik af en toe voor mijn moeder een boodschap doen bij de winkels op het pleintje aan de Van der Merschlaan. Ik ging naar school aan de Egelinglaan. Omdat ik de HBS wilde volgen moest ik het laatste jaar naar de Slotlaanschool bij meester de Klerk. De School aan de Egelinglaan leidde niet op voor de HBS. Ik was geen wildebras als kind. Ik kreeg pianoles en speelde accordeon.
Aan de oorlogstijd heb ik niet veel bijzondere herinneringen. Ik ging naar het christelijk lyceum naar school. Op een gegeven moment werd de school aan de Lindenlaan gevorderd door de Duitsers. Toen kregen wij les in het gebouw aan de Socrateslaan. Voordat van alles in beslag werd genomen door de Duitsers had mijn vader een deel van zijn voorraad veilig gesteld in schuren in Den Dolder. De banden werden geruild voor voedsel. Daardoor hebben wij geen honger gehad. Aan het eind van de oorlog moest wel worden uitgekeken voor razzia’s. Mannen en jongens werden opgepakt om te moeten gaan werken voor de Duitsers.
Na de oorlog ben ik gaan studeren in Amsterdam. Ik had plannen om het bankwezen in te gaan. In 1951 stortte mijn wereld in. Mijn vader overleed plotseling aan een hartaanval. Hij was pas 51 jaar. Inmiddels was het bedrijf van mijn vader zo gegroeid, dat er 11 of 12 medewerkers waren. Ik moest stoppen met de studie en ben zo het bedrijf in gerold. Mijn moeder was een hele lieve vrouw, maar niet zelfstandig. Zo ging dat nog in die tijd. Vrouwen deden het huishouden. Gelukkig had mijn vader trouwe medewerkers. Onder andere Gerard de Gier, Piet Huigens en Theo Baarends hebben mij ontzettend goed geholpen in het bedrijf. Daardoor kon ik in de weekenden mijn studie afmaken. Mijn vriend kwam elke week dictaten brengen. Ik heb nog stage gelopen in Brussel en ben in 1953 afgestudeerd.
In datzelfde jaar ben ik ook getrouwd met Greetje Samsom. Ik heb Greetje leren kennen via haar broer Aert. Samen met hem en een paar anderen hadden we in gebouw Irene aan de Slotlaan (tussen de Hema en Weeshuislaan) jeugddiensten van de kerk opgezet. Ik ging mee koffie drinken met Aert en zo heb ik haar leren kennen. Na ons trouwen zijn we gaan wonen aan de Harmonielaan. Later zijn we verhuisd. De zaak aan de van der Heijdenlaan groeide uit zijn jasje en toen het bedrijventerrein in Zeist West werd gebouwd is de zaak in de jaren zeventig daarheen verhuisd naar een nieuwbouwpand. In 1985 is de zaak verkocht.
Ik ben altijd wel heel betrokken geweest bij Zeist, vooral met de kerk. Ik was lid van de Rotary en ook nog een jaar voorzitter daarvan in het jaar 1982 – 1983. Ook ben ik bestuurslid geweest van de plaatselijke Rabobank. In 2005 hebben we met enkele andere ex Rotaryleden de Compagnie opgericht. Deze groep komt 1 keer in de 2 weken bij elkaar. Dat zijn mooie avonden. Daarnaast speel ik nog op de vleugel in het Thomaskerkensemble. Daar geniet ik van. Ik kijk met al zijn ups en downs terug op een goed leven.