Terug naar overzichtTerug naar overzicht
Bloemen den Braber

Door: Asta Diepen Stöpler

Karel en Alice Braber: “Pasen was belangrijker voor ons dan Kerstmis: de verkoop was goed, maar de voorbereiding gelukkig veel korter dan met de kerst.”

Zondag 6 augustus 1978 gingen de deuren van de bloemisterij voor het eerst open. Locatie: Oude Arnhemseweg 177, op de hoek met de Schaerweijdelaan. Dinsdag 16 februari 1993 werd de zaak gesloten en vertrokken de Brabers naar het Makado winkelcentrum in Nieuwegein om hier hun bloemenzaak voor te zetten. Karel en Alice Braber vertellen over Karel Braber Bloemen en Planten.

Mini-tuincentrum

Onze stek was uniek met een tuin achter voor de verkoop van perkgoed. Op vier marktkramen stond het zomergoed. Een mini-tuincentrum, met veel soorten snijbloemen, kamerplanten en tuinplanten: eenjarige bloeiers zoals geraniums en violen. Die kocht ik in op de veiling van Vleuten. Plus potterie van aardewerk en chamotte, met vaste schotel. Wit, groen, paars, stierenbloedrood, oranje en bruin, echt de kleuren van die tijd. Van Hersthoornpotten was een hele wand vol.

Bloemen den Braber - Oude Arnhemseweg 177 hoek Schaerweijdelaan Zeist
Bloemen den Braber met de kerstbomen voor de winkel
Klanten

We hadden veel vaste klanten met goedgevulde vensterbanken en plantenbakken. Vaak kochten ze in een keer 30 geraniums of een flink aantal cyclamen. Een vaste klant uit die tijd heb ik nog steeds, al 39 jaar verzorg ik er de kerststukken.

Snijbloemen

We stonden bekend om de goede kwaliteit snijbloemen. Ieder weekend gingen zo’n 150 bossen tulpen over de toonbank. Alice maakte de bloemstukken voor bruiloften, uitvaarten en jubilea.

Restanten

Sommige klanten wilden aan het einde van de zaterdagen onze restanten tuingoed voor een zacht prijsje kopen. Het was leuk om hierover te onderhandelen. Voor 200, 300 gulden hadden ze een halve auto vol om hun riante tuin mee te vullen.

Autobus van bloemen den Braber

Verhuizing

In 1992 kreeg de Oude Arnhemseweg eenrichtingverkeer. Wat we vreesden kwam uit: het aantal passanten daalde daardoor enorm. We hebben het nog een jaar uitgezongen, maar in 1993 moesten we verhuizen.

Afscheid

Bij mijn afscheid had ik voor mijn vaste klanten een azalea. Omdat ik van velen de echte namen niet kende, gaf ik ze een bijnaam. In de plant voor ‘mevrouw Kip’ had ik het kaartje per ongeluk laten zitten. Ze kwam terug om te vragen hoe dat zat. Ze kon mijn uitleg wel waarderen.

Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 31 mei 2017.