Door: Asta Diepen Stöpler
Rein, Thea, Alma en Wim van Ee: “Vaak hielpen kinderen uit de buurt mee om zijn vrachtwagen te lossen.”
In 1952 openden de deuren van de groentewinkel, Kritzingerlaan 23. De Kamer van Koophandel stond vanaf 18 mei dat jaar de naam toe: ‘W. van Ee is toch voordeliger’ gevoerd worden. C&A had toen dezelfde slogan. Na 16 jaar – in 1968 – is de zaak gesloten vanwege gezondheidsredenen en het ontbreken van opvolging.
Rein, Thea, Alma en Wim van Ee blikken terug op de groente- en fruitwinkel van hun ouders.
‘Driebergen X’ was de bijnaam voor onze vader op de Utrechtse groenteveiling. Wij komen uit een heus geslacht van fruit- en groenteboeren. Onze opa, oudoom Teus en onze ooms Leo, Gerard, Bart en Teus zaten in deze handel in Zeist en Driebergen. Zij kochten allemaal groente in op de veiling aan de Croeselaan. Omdat er zoveel Van Ee’s waren en omdat alles nog met de hand geschreven werd, gaf de veilingmeester iedere Van Ee een bijnaam, zoals Klep, Klep kruis, Driebergen en Ome Teus.
In de gezellige buurt Transvaal namen onze ouders Wim en Ali van Ee de groenten- en fruitzaak over van familie Langelaar, die emigreerden naar Australië.
Onder ons huis zat een grote, koele kelder, waar de groenten, fruit en aardappelen vers bleven. De kelder werd aan de straatkant afgedekt met een zware stalen luik van tranenplaat. Onze vader kocht zijn waren in op maandag, woensdag en vrijdag. Vaak hielpen kinderen uit de buurt mee om zijn vrachtwagen te lossen. Mijn vader liet de kratten over de planken in de kelder glijden, dat was betrekkelijk makkelijk. Om de spullen weer naar boven te krijgen, moesten we sjouwen. Vooral de kisten met kool en zakken met aardappelen waren zwaar.
Onze ouders leverden ook groenten en fruit aan de Koninklijke Luchtmacht, het Swagerman Kamp en het Luva Kamp Luchtmacht vrouwenafdeling en de huizen Veldheim en Stenia. Elke dag moesten mijn ouders vroeg opstaan en hard werken voor een goed bestaan.
Vlakbij was Toko Mampier, een unicum in die tijd. Dat was goed nieuws voor ons, want als daar de paprika’s en uien uitverkocht waren, kwamen de – veelal Indonesische – klanten deze bij ons kopen.
In onze kindertijd hadden we alle ruimte op straat om te spelen zonder bang te zijn auto’s te beschadigen, want alleen de vrachtwagen van onze vader stond er.”
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 1 februari 2017.
