Door: Asta Diepen Stöpler
Henk van Bemmel: “Op een zomerse dag kwam een vrouw binnen, zij had het zo warm. Ik pakte haar handen en legde ze even in de vriezer. ‘Zo, dit zal wel helpen’.”
Zelfbediening Van Bemmel was van 1957 tot 1976 te vinden aan de Koppelweg 53. Vanwege de aanleg van woonwijken in Zeist-West is het pand gesloopt. Henk en Coos van Bemmel namen de supermarkt van zijn ouders over, aan de Kroostweg 164. Bij een verbouwing zijn het winkelgedeelte en de eerste verdieping uitgebreid. In 1993 sloten de Van Bemmels de zaak.
Henk van Bemmel (83) praat over zijn zelfbedieningswinkel Van Bemmel.
Van kinds af aan was ik melkboer. Ik hielp mijn ouders – Cornelius Marinus en Heintje – in hun melkwinkel aan de Kroostweg.
Als 7-jarig jochie stond ik op een Middenstandsbeurs in het oude Verenigingsgebouw aan de 2e Hogeweg, mooi aangekleed als melkboer. De foto hiervan stond op de voorpagina van het weekblad Panorama en ging de hele wereld over. In de begintijd haalde ik de melk op met paard en wagen. Elke keer als ik over de Bergweg langs bakker Van Barneveld reed, zwaaide ik naar zijn leuke dochter, Coos. We kregen verkering en in 1957 trouwden we.
In 1956 kocht mijn vader voor ons een pand aan de Koppelweg, voor 4.000 gulden. Hier openden Coos en ik onze melkwinkel annex kruidenierszaak. Beide winkels moesten volgens de toenmalige wet gescheiden zijn. Wel was er binnen een verbindingsdeur. Toen de regels veranderden, maakte we er een winkel van.
Voor de meeste producten had ik het verplichte diploma gehaald op de Avondschool: zuivel, kruidenierswaren, tabak. Alleen niet voor brood. Na jarenlang leren was ik de studieboeken zat en ik vroeg om verkoopvergunning voor brood. Dat werd gelukkig snel verstrekt, maar ik mocht het niet zelf bakken.
We verkochten onder meer diepvriesvlees Silvo rijst, Abro wasmiddel voor vaatwassers, jam, bonen, zout en suiker. Ook Speelgoed Biskwie – de zogeheten Opzettertjes met figuurtjes die in een ringetje pasten, allemaal van biscuit. Ik vond het leuk om te pingelen bij vertegenwoordigers. Als de Siebrand-man kwam met limonadesiroop, vroeg ik: ‘Hoeveel krijg ik gratis?’. ‘Als je 10 kisten siroop afneemt, dan krijg je er 2.’ ‘Plus nog wat cognac en jenever voor een schappelijke prijs, dan is het goed.’ Zo deed ik dat.
Vaak maakten we een lolletje met klanten. Op een zomerse dag kwam een vrouw binnen, zij had het zo warm. Ik pakte haar handen en legde ze even in de vriezer. ‘Zo, dit zal wel helpen.’ Naast particuliere klanten verkochten
we ook aan bedrijven. Rabo Computercentrum, BVG, Wasserij Burger. Tijdens de bouw van Nijenheim kochten de bouwlieden koffie, koekjes en het nodige bier. Op bestelling maakten we belegde broodjes.
Vanwege de groeiende concurrentie van supermarkten, besloten we de winkel te sluiten. Daarna werkte ik als beveiliger en koerier. Ik ben geen man om stil te zitten.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 13 april 2016.
