Terug naar overzichtTerug naar overzicht
Aardappelboer de Dreu

Door: Asta Diepen Stöpler

Nicolette De Vroedt – De Dreu: “Mijn vader had altijd een hartelijk woordje voor iedereen. Hij werkte met veel plezier ‘langs de weg’.”

Nico de Dreu ging midden jaren ’50 aan de slag bij de aardappelgroothandel van zijn broers gevestigd op de Berkenlaan. Hij opende in 1959 zijn eigen aardappelhandel aan de Vondellaan 55. 35 jaar later, in 1994 verkocht hij zijn zaak. Hij overleed in 1999 op 69 jarige leeftijd.

Nicolette De Vroedt – De Dreu vertelt over de aardappelhandel van haar vader Nico de Dreu.

Aardappelen

’Voor een ander is het sneu, maar de beste is De Dreu’. De aardappelen van mijn vader waren van goede kwaliteit, dat was zijn handelsmerk. Eigenheimers, bintjes, Zeelands Roem, Doré’s. Altijd haalde hij de rotte exemplaren er tussen uit.

Aardappelboer de Dreu
Aardappelboer De Dreu met dochtertje Nicolette in de aardappelmand in 1959 bij de start van het bedrijf.
Eigen aardappel- en fruithandel

Hij begon bij zijn oudste broers. Zij leverden onder meer aan snackbars en groenteboeren. Kort daarna begon hij zijn eigen aardappelhandel. De garage naast ons woonhuis werd de opslag. Een afdak isoleerde hij provisorisch met spaanplaat, kranten en plastic zakken. Een extra schuur van baksteen mocht er van de gemeente pas in 1979 komen. Mijn vader verkocht aardappelen, appels en sinaasappels. De verschillende aardappelrassen werden geleverd in jute zakken. Het fruit moesten mijn broers, zusters en ik in zakken doen: 2 gulden per zak. De ene keer 10 sinaasappels, een volgende keer 12, afhankelijk van de prijs.

Venten

Mijn vader ventte onder meer in Zeist, Bunnik, Bilthoven, Bosch en Duin en Soesterberg. Zijn eerste auto was een Ford. Later kon hij ‘knechten’ in dienst nemen en reden er drie auto’s.

Klanten

Bij sommige klanten werd 1 keer per jaar de wintervoorraad afgeleverd: 70 kilo die in de kelder droog en donker bewaard werd. Om uitlopen tegen gegaan, strooide mijn vader er poeder op. Of dat poeder wel zo gezond was, weet ik niet. Maar zo ging dat in die tijd.

Laatste werkdag van aardappelboer De Dreu in 1994.

Hartelijk

Mijn vader had altijd een hartelijk woordje voor iedereen. Hij werkte met veel plezier ‘langs de weg’. Door de opkomst van de supermarkt liep de klandizie terug, maar veel klanten blijven heel lang bij hem, sommigen wel 35 jaar.

Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 22 februari 2017.