Terug naar overzichtTerug naar overzicht
Heerde van - Top van den, oorlogskind 1940-1945

Interview en verslag: Ben Kuster
Gepubliceerd op website Geheugen van Zeist juli 2015

Mevrouw Nel van Heerde van den Top was 10 jaar oud toen de oorlog begon. Tot op de dag van vandaag is ze de Amerikanen en Canadezen dankbaar voor de bevrijding en de voedseldroppingen.

Paspoort

Naam: Nel van Heerde van den Top
Leeftijd in 2015: 85 jaar
Geboren: in Zeist 18 december 1929
Getrouwd met: W.G. van Heerde
Kinderen: 2 dochters en 2 zoons, 4 kleinkinderen 2 achterkleinkinderen
Beroep: Eerst secretaresse (gedurende 7 jaar) op kantoor Dijkstra en later huisvrouw en moeder

Nel van Heerde van den Top is in 1929 in Zeist geboren op de op de Veldheimlaan, later woonde zij op de Dijnselweg. Ze kwam uit een gezin van 8 kinderen en zij was de oudste. Ze zat op de Egelinglaanschool en speelde veel met kinderen buiten, vooral verstoppertje. Ze vertelt dat de kinderen in haar tijd ook nog echt kinderen waren.

Tweede wereldoorlog

Toen ze 10 jaar was begon de oorlog. Ze waren toen nog met 4 kinderen thuis. Ze herinnert zich als eerste dat ze ’s morgens om 5 uur wakker werd en dat ze haar vader buiten op het platte dak zag staan die met de buurman samen naar de vliegtuigen stond te kijken. Ze moest maar gauw weer naar haar bed toe en wat later toen ze weer uit bed kwam werd haar verteld dat het oorlog was. Ze vertelt dat ze van de oorlog gelukkig niet veel gemerkt heeft.

Ze is even stil en kijkt terug op die tijd … en ze beseft nu dat ze op dat moment nooit heeft kunnen vermoeden wat voor impact de oorlog in haar verdere leven zou hebben.

Een vliegtuig boven Soest

Gevolgen

Zo terug kijkend op de oorlogstijd beseft ze dan dat ze toch heel wat heeft meegemaakt. Het meeste last heeft ze van de gevolgen van de oorlog zoals de vliegtuigen, de bombardementen, de kou in de winter en de honger die ze heeft meegemaakt als kind van 10 – 15 jaar. Zelfs vorig jaar nog bij het neerstorten van de MH17 kwam de oorlog terug.

Vroeger werd er niet zoveel gesproken (aan tafel) als tegenwoordig. Het waren grote gezinnen en ouders deden hun best om de kinderen zo goed mogelijk op te voeden. Er werd wel veel gewaarschuwd; pas op dit en pas op dat

Bombardementen

In het begin van de oorlog moesten ze dekking zoeken tegen de scherven die rondvlogen tijden de hevige bombardementen op Soesterberg. Als je dan buiten was moest je zo snel mogelijk zorgen dat je ergens een beschutte plek vond. Anders werd je geraakt door de bomscherven en splinters.

Vlakbij het spoor op de bergweg was een slagerij en daar stond weer vlakbij een munitietrein. Die trein is toen gebombardeerd en het hele huis is toen verwoest. Daar is ook een zoon van de familie bij omgekomen.

Je moet niet vergeten dat er toe al 5 kinderen waren die gevoed en gekleed moesten worden en er was niets.

Dijnselbos

Een speciale plek was toe toch wel het Dijnselbos. Ze kan zich ook nog heel goed herinneren dat daar veel bomen werden gekapt. Zelf heeft ze ook meegeholpen met het slepen van bomen en takken. Vaak stonden ze voor het raam te kijken en zagen mensen voorbij komen die ook bomen achter zich aan sleepte.

Razzia's

Er werden in die tijd ook veel mannen opgepakt en die werden verzameld in het Bisonpark. Er was een politieagent die Visee heette, hij kwam altijd waarschuwen als er weer een razzia kwam. Ik haar slaapkamertje was een gedeelte van de vloer die los zat en daar konden dan ook mensen onderduiken.

Er was ook een duidelijke afspraak gemaakt met de kinderen dat als de Duitsers kwamen en ze vroegen naar haar vader dan moest ze zeggen dat vader ‘kartoffelen’ aan het halen was. Ze vergeet nooit die grote Duitser die voor haar stond met een geweer op zijn rug en vroeg waar haar vader was en die daarop antwoorden ja ja, ja ja.

Jodenvervolging

Op de vraag of ze zich iets kan herinneren over de Jodenvervolging verteld ze; Ze kende een meisje die woonde op de Berkenlaan in een groot wit huis. Ze heeft op een dag gezien dat de familie van de trap werd geslagen en werd afgevoerd.

Ze is tot op de dag van heden de Amerikanen en de Canadezen dankbaar voor de bevrijding en de voedseldroppingen

Binnenkomst Canadezen, enthousiaste Zeistenaren rijden mee op tank

Secretaresse

Na haar schooltijd heeft ze gewerkt op het kantoor van Dijkstra op de Wilhelminalaan. Daar heeft ze 7 jaar gewerkt als secretaresse. Ze deed daar allerhande werk en vertelde dat ze haar typewerk deed op de beroemde remington typemachine.

Ze leerde een man kennen die in Amsterdam woonde en trouwde in 1953. Ze gingen na 5 jaar weer terug naar Zeist, omdat ze heimwee had.

Haar man, beheerder van de Fortisbank in Hoog kanje, is in 1999 overleden.

Oorlogsslachtoffers

Mevrouw Nel van Heerde – Van der Top: “Familie van de bekende verzetsstrijder Piet van den Top”. Hij heeft de oorlog overleefd, maar vraag niet hoe. Het oorlogstrauma is zijn dood geworden. Hij is maar 50 jaar geworden. Triest is dat de meeste verzetsstrijders alleen geëerd worden als ze zijn omgekomen. De overlevenden worden vaak vergeten.

Zo moeten er nu nog mensen zijn die de oorlog hebben meegemaakt en daar op de een of andere manier nog littekens van dragen. Zo komen we tot de ontdekking dat er na die vreselijke oorlog toen, er nu nóg (levende) oorlogslachtoffers zijn.