Terug naar overzichtTerug naar overzicht
Schoenmakerij De Uitkomst

Door: Asta Diepen Stöpler

Yvonne Minne: “In 1978 slaagde ik voor de opleiding en zo was ik de tweede vrouwelijke schoenmaker in Nederland.”

Schoenmakerij De Uitkomst heeft in een kleine 80 jaar 3 adressen gehad. Van 1937 tot begin ’60 jaren op de Tweede Dorpsstraat. Vervolgens op de Antonlaan naast Orgelpijpenfabrikant Stinkens en tot slot – het huidige adres – Antonlaan 69 A. Yvonne Minne van Schoenmakerij De Uitkomst vertelt.

Niet alleen schoenreparaties

Motorzadels, lederen kleding en canvas dekzeilen repareren. Hoezen maken voor orgelpijpen. Schaatsen en scharen slijpen. Naast schoenreparaties deed Schoenmakerij De Uitkomst veel meer.

Paul en Yvonne Minne voor schoenmakerij de Uitkomst

Oprichting

Mijn schoonvader Jack Minne richtte de schoenmakerij op in 1937, eerst op de Tweede Dorpsstraat. Later zat het bedrijf aan de Antonlaan vlak naast Stinkens Orgelpijpmakers. Begin jaren ’60 volgde de verhuizing naar Antonlaan 69A, de huidige locatie, maar nog in de oude bebouwing.

Meester Schoenmaker

Paul kwam op 16-jarige leeftijd in de zaak. Hij was de jongste van vier zonen en hij wilde de schoenmakerij wel overnemen. Hij was een echte Meester Schoenmaker. Toen Paul en ik een serieuze relatie kregen, deed ik de Schoenmakersopleiding in Rotterdam. In 1978 slaagde ik voor de opleiding en zo was ik de tweede vrouwelijke schoenmaker in Nederland. Tot 1995 had ik mijn eigen schoenmakersmachine. Hakken, zolen vervangen, en schrooien, dit is het bijwerken van randen van leren zolen. Ik deed alles, de eerste tijd vooral schoenen en laarzen, later vooral de meer bijzondere klussen, zoals het repareren van kleding, tassen en inzetten van ritsen in lederen jassen.

Naaldhakken

We deden veel herenschoenen van de betere merken, maar uiteraard ook damesschoenen. In de jaren ’60 waren naaldhakken in de mode. Een goudmijn voor mijn schoonvader. Dit soort hakjes slijt snel en elke drie weken moesten er nieuwe hakjes onder voor 7 of 8 gulden.

Zwaar werk

Schoenmaker is een mooi vak. Het mooiste vond ik om oude versleten schoenen weer goed en mooi te maken! We hadden veel leuke klanten die blij waren met hun gerepareerde schoenen.

Maar het is lichamelijk zwaar werk. We hadden lange dagen van 8.00 tot 18.00 uur, vaak 60 uur in de week. Om gezondheidsreden moesten we eind 2006 de zaak verkopen. Sindsdien ben ik coördinatrice van tussentijdse opvang op een basisschool in Utrecht.

Paul Minne overleed 4 februari 2013 en Yvonne Minne – van Baalen overleed op 6 december 2016.

Dit artikel is eerder verschenen in De Nieuwsbode 4 september 2015.