Door R.P.M. Rhoen
De NV Bosch en Duin liet in 1906 aan de Vossenlaan een boswachterwoning annex boerderij bouwen met een uitspanning.
Circa 1900 lag ten noorden van de Amersfoortseweg, tussen de Panweg en de Dolderseweg, een prachtig natuurgebied bestaande uit bos en heide met stuifzand. Voor de mensen die een huis zochten ver van alle vertier, verscholen achter een heuvel, diep in de hei of omringd door bospartijen en waar men geen geluid van het erf van de buurman hoorde, een ideaal oord om te wonen. Enkele ondernemende heren begrepen die wens en richtten in 1902 de NV ‘Maatschappij Bosch en Duin’ op en kochten dit gebied. Wegen werden aangelegd en het terrein werd verkaveld. Nog in hetzelfde jaar verrees de eerste villa in het nieuwe buurtschap. In de jaren daarna werden er grote buitens, aardige cottages en ruime villa’s gebouwd. De huizen werden in de eerste decennia voornamelijk alleen zomers bewoond.
De NV Bosch en Duin liet in 1906 aan de Vossenlaan een boswachterwoning annex boerderij bouwen met een uitspanning. Het boerenbedrijf werd in de loop der jaren afgebouwd. De uitspanning bestond uit een gelagkamer met een erker en een veranda. De uitspanning werd naar het buurtschap ‘Bosch en Duin’ genoemd. De eerste bewoner was Johannes de With, maar die vertrok al na 2 jaar. Vanaf 1909 werd de uitspanning meer dan dertig jaar bestierd door het echtpaar Van Ginkel-Duringhof. Behalve eigenaar-exploitant was Van Ginkel tevens makelaar. Het etablissement was in oud-Hollandse stijl ingericht met eikenhouten meubels, houten lambrisering en een donkere balkenzoldering met een koperen kroonluchter. Ook de Perzische kleedjes ontbraken niet. Op de muren stonden enkele toepasselijke spreuken. Aan de voorzijde was onder de bomen een gezellig terras ingericht. Heel poëtisch beschrijft Kraal in 1909 ‘Bosch en Duin’: ‘De hooge dennen waardoor ’t rood van ’t dak en de kleuren van de aardige ramen en getimmerten heen breken, ’t boerenbedrijf met al zijn aantrekkelijkheid, de inrichting en gunstige gezellige ligging van ’t mooie gebouw maken dit tot een echte plaats van ontspanning, dat (bij meerdere bekendheid) zeer velen zal trekken.’ Als de gasten een middagmaal wensten te gebruiken, moesten zij dat wel tijdig laten weten.
Na het vrij plotselinge overlijden van zijn vrouw in 1942 had de 71-jarige Antonie van Ginkel blijkbaar geen lust om de zaak voort te zetten. De inboedel werd geveild en hij vertrok naar elders. De uitspanning werd overgenomen door hotelhouder J.G.M. Soetmulder. Maar niet voor lang. In juni 1946 vestigde Guillaume le Roy zich op de Vossenlaan. De uitspanning ‘Bosch en Duin’ werd omgedoopt in hotel ‘de Hoefslag’. De nieuwe eigenaar slaagde er in om het oude koffiehuis om te toveren tot een restaurant, dat in de verre omtrek een reputatie wist te vestigen en ook buiten de gemeentegrenzen vermaardheid genoot. Al was het maar om zijn specialiteit van kip aan het spit. Le Roy nam in 1970 afscheid van De Hoefslag. Onder zijn opvolger kreeg De Hoefslag op culinair gebied internationale bekendheid.
