Door: Asta Diepen Stöpler
Anneke Thomassen – Kamminga: “ ‘Hes en Gré, kom naar Zeist!’, zo raadden zij aan. ‘Want hier is nieuwbouw en dat zorgt voor veel werk’.”
Elektrotechnisch Bureau Kamminga was aan de Slotlaan; eerst op nummer 76 en na de omnummering vanwege de Donkerelaan op 286. De zaak begon in 1933 in Monnickendam. In 1937 verhuisden gezin en bedrijf naar Zeist. In 1970 is de winkel gesloten. Dick zette het elektrotechnisch bureau enkele jaren voort.
Anneke Thomassen – Kamminga vertelt over Elektrotechnisch Bureau Kamminga.
Mijn ouders Hes en Gré Kamminga begonnen hun elektrotechnisch bureau en bijbehorende winkel begin dertiger jaren in Monnickendam. Mijn grootouders van moederszijde verhuisden enkele jaren later naar Zeist. ‘Hes en Gré, kom naar Zeist!’, zo raadden zij aan. ‘Want hier is nieuwbouw en dat zorgt voor veel werk.’ De toenmalige nieuwbouw was aan de Graaf Janlaan. Een prima tip, want mijn ouders hebben h goede zaken gedaan. Mijn vader was bezig met aanleg van elektriciteitsdraden, reparatie van theelichtjes, plaatsing van nieuwe elementjes in strijkbouten, vervanging van stoppen. Mijn moeder stond in de winkel en verkocht lampen, schakelaars, stoppen batterijen, lampen en later stofzuigers, wasmachines, en scheerapparaten. Stekkers voor een kwartje, elektriciteitsdraad per meter.
De begintijd was moeilijk vanwege de crisis. De twee kamers op bovenverdieping werden verhuurd aan een echtpaar. Wij leefden en sliepen in een kleine kamer beneden. Hier deed mijn vader ook de administratie en het uitpakwerk. Later vertrokken de onderhuurders en kwamen de bovenkamers vrij. Achter in de tuin was de werkplaats, waar mijn vader apparaten repareerde.
Met 15 jaar mocht ik van school om mijn moeder te helpen. Ik wilde niet leren, stond veel liever in de winkel. We waren niet doorlopend in de winkel. Als de bel van de winkeldeur ging, snelde ik naar de winkel om de klant te helpen. Elke vrijdagmiddag schrobde ik het winkelportaal, poetste ik de messing deurklink en veegde ik ons deel van straat aan. Alles moest er keurig netjes uitzien. Ik hielp mee met de verkoop.
Rond 1955 kwam de Argenta lamp van Philips op de markt. Sfeervol zacht licht voor de huiskamer. Een keer wilde een klant een gloeilamp van 150 watt. Ik wees hem op het veel mooiere licht van de gloednieuwe Argenta. Het bleek dat hij voor Philips controleerde of winkeliers deze lampen wel voldoende promoten. Ik kreeg 25 gulden van hem omdat ik het zo goed deed. Een heel bedrag in die tijd.
De laatste jaren van de oorlog was mijn vader nauwelijks in de winkel. Hij zat in het verzet en de nazi’s waren voortdurend op zoek naar hem. Op een bepaald moment moesten mijn moeder, broertje en ik ook onderduiken. Na de oorlog heropenden mijn ouders de zaak weer.
Dick, mijn broer, ging na de technische school bij mijn vader werken, begin ’60-er jaren. Tien jaar later is de winkel opgeheven, maar het elektrotechnisch bureau bleef een tijd bestaan. Mijn vader begon een nertsenfarm; later ging mijn broer Dick hem hierbij helpen.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 30 maart 2016.
