Door: Asta Diepen Stöpler
Paul Hollestelle: “We behoorden tot de Top 5 van Nederland. Onze klanten kwamen uit Amersfoort, het Gooi, Amsterdam.”
Hollestelle senior begon in 1941 op Slotlaan 56 – 56a. Nadat de Donkerelaan bij de Slotlaan getrokken werd, werden de nummers veranderd in 248 – 250. In 1995 is de zaak verkocht aan DA Drogisterij. Na deze verkoop verhuisde de zaak naar de overkant, Slotlaan 199a. Deze winkel ging begin 2015 failliet.
Paul Hollestelle vertelt over Parfumerie Hollestelle.
Mijn vader probeerde graag nieuwe dingen uit. In 1941 had hij een klein pandje aan de Slotlaan waar hij met een eigen gemaakt apparaat tandpasta fabriceerde. Op zoek naar grondstoffen trok hij door grote delen van Nederland. Als hij dan een partij Maja-zeep, lipsticks of andere cosmetica producten tegenkwam, kocht hij die op. Die verkochten beter dan de tandpasta. Dit is het begin van Hollestelle Parfumerie.
Hij maakte ook kaarsen van het haarverzorgingmiddel Brillantine: gat in het midden van het potje, lontje er in en klaar.
Ik wilde eerst niet in de zaak komen, maar het liep anders. Direct na militaire dienst moest ik wegens familie-omstandigheden toch in de winkel. Ik heb het vak met vallen en opstaan geleerd. In de popartperiode – jaren ’60 – kocht ik een grote partij zwart-wit toilettassen, spiegels, make-uptasjes en dergelijke in. Helaas was deze trend net voorbij toen – na een half jaar – de goederen geleverd werden. Mijn vader was boos dat we met een onverkoopbare voorraad zaten. Uiteraard wilde ik bewijzen dat ik de zaken wel goed kon aanpakken. Ik kocht een partij hippe Swatch-horloges, verkoopprijs 100 gulden per stuk. Dit bleek een goede zet. Ondanks de scepsis van mijn vader was het rek in korte tijd leeg. We verkochten ook bikini’s, lingerie en zonnebrillen. Nylons voor fl 1,75 en panty’s voor fl 3,50. Dat was twee keer zo duur, maar wel zo comfortabel voor de dames.
In de jaren ’70 gingen we over op luxe producten van onder anderen Nina Ricci, Christian Dior en Chanel. Ceintuurs, manicuretasjes en dergelijke. Ik kocht in op de grote Messe van Frankfurt en in Parijs. Ik presenteerde me als importeur. Zo kon ik proefbestellingen doen van enkele exemplaren, in plaats van grote partijen van 20 of meer. We behoorden tot de Top 5 van Nederland. Onze klanten kwamen uit Amersfoort, het Gooi en Amsterdam. Onze winkel was vaak de Nederlandse proeftuin voor nieuwe producten van deze merken.
In de loop van de tijd is ons pand diverse keren verbouwd en vergroot. Mijn vrouw Corry was mede de drijvende kracht achter de zaak. Mijn broer Antonie en schoonzus Ineke werkten ook jarenlang mee.
Geen van onze kinderen wilde ons opvolgen. Daarom verkochten we de zaak aan DA-drogisterij. Het DA-hoofdkantoor zat toen aan de Griffensteijnselaan. De directie wilde graag een modelwinkel in Zeist hebben. Omdat we onze naam mee verkochten, dachten veel klanten dat we failliet waren gegaan. Niets is minder waar. We draaiden goed, maar het was een goed moment .
om te stoppen.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode 2 december 2015.
