Door: Asta Diepen Stöpler
Bram Roepert : “De meeste voldoening vond ik in het bruids- en grafwerk.”
Bram Roepert begon in 1967 zijn hoveniersbedrijf in Zeist. Een jaar later opende hij aan Steynlaan 36 zijn winkel. In 1993 stopte hij met zijn bloemenzaak om zich uitsluitend toe te leggen op zijn hoveniersbedrijf gevestigd aan de Eikenlaan 10. In 2012 nam zijn zoon Jan Jorren dit over aan de Bergweg 69. Het huis aan Steynlaan 36 is gesloopt en sinds 2013 staat hier een nieuw appartementencomplex. Bram Roepert vertelt over A. Roepert Bloemsierkunst.
Ik kom uit Zaandam waar ik hovenier was. Een opdracht bij mijn oom voor zijn tuin aan de Prof. Lorentzlaan bracht me naar Zeist. Mijn verloofde Ineke en ik wilden trouwen en Zeist met de vele tuinen van welvarende mensen leek ons een goede plek om te werken en wonen.
In Zeist begon ik een hoveniersbedrijf, maar ik wilde graag ook een bloemenwinkel. We vestigden ons aan de Steynlaan 36. De begane grond van dit woonhuis verbouwden we tot winkel en de opening was in 1968. Op de Steynlaan waren nog 3 andere bloemisten, dat ging prima. We verkochten bloemen, planten, vazen en bloempotten. Onze etalage stond vol met bloemstukken, van levende bloemen en droogbloemen. In het voorjaar tulpen en narcissen, in de herfst cyclamen en begonia’s. Veel oranje en bruin, dat waren de hippe kleuren in die tijd.
Achter de zaak had ik een kas gebouwd voor de groene planten, zoals ficussen. Van een klant kon ik ruim 400 cactussen kopen. Hij was al wat ouder en ging na de dood van zijn vrouw het verzorgingshuis in. Zijn grote hobby – cactus kweken – moest hij daarom opgeven. In mijn kas heb ik weken lang zijn cactussen uitgestald voor de verkoop.
Toen we een Fleurop-vestiging werden kregen we regelmatig bestellingen uit het buitenland, Nieuw-Zeeland, Canada, Amerika, overal waar Nederlandse emigranten waren.
Met plezier maakte ik bruidsboeketten. Ieder blad en bloem op een draadje voor het beste resultaat met een mooi lint er omheen. Ook voor het bruidpaar dat samen 160 jaar was, prachtig!
Orchideeën en Lelietjes-van-dalen waren toen populair. De meeste voldoening vond ik in het grafwerk. Met hart en ziel een passend bloemstuk maken om de nabestaanden wat troost te geven.
Ik werkte het liefst met natuurlijke producten, zo min mogelijk met kunstbloemen. Dat viel goed in de smaak bij mijn antroposofische klanten. In het bos ging ik mooie grillige takken zoeken voor bloemstukken. De drukste periode was uiteraard december, met name de twee weken voor kerstmis. Dag en nacht maakten we kerststukjes en bezorgden we bestellingen.
Na 25 jaar wilde ik me weer wijden aan mijn hoveniersbedrijf. Inmiddels heeft onze zoon Jan Jorren dit overgenomen. Ik heb nog wel vijf klanten. Ik wil hen niet kwijt en zij mij niet.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode, 18 november 2015.
