Door Asta Diepen Stöpler
Hans Alberts: “Die den bakker vergeten, zullen geen bollen eten.”
De eerste bakker Alberts begon zijn bakkerij in 1884 aan de Oude Arnhemseweg 56. De bakkerij van G.J. Alberts was aan de Oude Arnhemseweg 174 op de hoek Schaerweijdelaan. Hij stond er van 1944 tot 1965 en in de jaren ’70 nog een tijd. Door een herinrichting van de wijk besloot hij eind ‘jaren ’70 te stoppen. Hans Alberts vertelt over de bakkerij van zijn vader Gerrit Jan Alberts.
Wij komen uit een echte bakkersfamilie met vier generaties bakkers. Mijn overgrootvader richtte eind 19de eeuw een bakkerij op. Mijn grootvader was een ‘koude bakker’, hij verkocht uitsluitend brood dat elders gebakken werd. Mijn vader nam de zaak over van zijn oom, eind van de Tweede Wereldoorlog. Hij stookte de oven in de eerste jaren met takkenbossen bij gebrek aan andere brandstof. Later gebruikte hij stookolie. Mijn slaapkamer was precies boven de bakkerij. Ik werd al snel niet meer wakker van de knallende steekvlam waarmee hij ’s ochtends vroeg de oven aandeed. Logerende neven schrokken wel van het harde geluid.
Hij verkocht diverse broodsoorten, door hem zelf gebakken en van bakker Do Schat. Ook taarten, cake en ander gebak. Boven de deur hing een gildebord: ‘Die den bakker vergeten, zullen geen bollen eten’.
Hij ventte door heel Zeist: Kerckebosch, de Kroost, Dichterswijk. Iedere dag bezorgde hij brood en koekjes bij het toenmalige rusthuis Schaerweijde. Hij had een sleutel van de keuken en kon zelf achterom leveren. Na de broodnodige wijksanering voor bakkers, was zijn bezorgwijk rondom de Oude Arnhemseweg. Jarenlang had hij een vaste knecht, Arie de Bruin, op wie hij blindelings kon vertrouwen. Beiden hadden een eigen bakkerskar.
Brood en gebak dat overbleef voerde mijn vader aan twee varkens achter het huis. Die kocht hij als biggen bij een boer in De Kroost. Als de dieren voldoende gegroeid waren, dan verkocht hij ze aan een slager. Een deel van het vlees kreeg hij terug om er zelf balkenbrij van te maken. Hij was er gek op, mijn broers en zus en ik ook.
Enkele jaren had mijn vader een andere baan en sloot hij zijn bakkerij. Toen hij zijn bakkerij heropende liep de zaak vrijwel vanaf het begin als een trein.
Zijn ‘Spoorpunten’ waren beroemd. Als hij deze maakte van oude koekjes, meel en melk, roken buurtbewoners het. Ze kwamen er snel voor naar de winkel, zo lekker vonden ze het.
Als leerlingen van de nabijgelegen school aan de Nicolaas Beetslaan op schoolreisje ging, bakte mijn vader extra vroeg bolletjes. De kinderen kregen zo lekker verse broodjes mee.
Dit artikel is eerder verschenen in De Nieuwsbode op 20 september 2017
