Door: Asta Diepen Stöpler
Elma en Ben Colenbrander: “Hoe armer de buurt, des te groter de fooi. In de rijke buurt kon er zelden iets af.”
Vlak na de Eerste Wereldoorlog begon Ben Colenbrander een fietsenzaak op de hoek Bothalaan – Kritzingerlaan. Het woonhuis was op Kritzingerlaan 46, de zaak op Bothalaan 22. Zijn zoon – ook Bernard – Colenbrander kwam vlak na de Tweede Wereldoorlog in de zaak. Hij sloot de zaak – bij gebrek aan opvolging – in 1991.
Elma en Ben Colenbrander vertellen over de fietsenwinkel van hun ouders Ben en Bep Colenbrander.
De familie Colenbrander komt uit de Achterhoek. Onze grootvader was smid en begon rond 1918 een fietsenzaak in Zeist. Hij maakte zijn gereedschap zelf en ontwierp een eigen fiets, merk Cobra, een stevige, solide tweewieler.
Onze vader kwam in 1945 in de zaak. Enkele jaren later nam hij het roer over, nadat hij diverse technische opleidingen had gevolgd, zoals het vlechten van fietswielen en het spannen van spaken.
Pa moderniseerde de winkel in de jaren ’70, maar de werkplaats bleef onveranderd. Over de hele lengte was een werkbank met gereedschap aan de muur. In het plafond zaten haken om fietsen aan op te hangen. Onze vader verkocht en repareerde vooral fietsen en slechts op kleine schaal brommers. Voor buurtkinderen plakte hij lekke bandjes van hun step of driewieler.
Toen we groter waren, mochten we gerepareerde fietsen naar klanten brengen. Vaak kregen we een snoepje of wat kleingeld. Hoe armer de buurt, des te groter de fooi. In de rijke buurt kon er zelden iets af. Soms reed ik (Ben junior, red.) een brommer naar een klant. Pa reed dan op zijn eigen brommer achter mij aan. Een keer hield de politie me aan, omdat ik duidelijk nog geen 16 was. Pa deed net alsof ik de brommer stiekem had meegenomen en gaf me een standje. De agent had niet in de gaten te hebben dat dit een toneelstukje van pa en mij was, hij gaf me geen bekeuring.
In de winter was het een stuk rustiger dan in zomer. Vaak werkte hij dan tot half elf, elf uur ’s avonds door om alle reparaties af te krijgen.
We hebben nooit gezien dat onze vader kwaad was. Hij was altijd vriendelijk en hielp mensen die het niet breed hadden. Een oud kinderfietsje gaf hij met plezier aan een gezin dat het niet kon betalen.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 1 maart 2017.