Door: Astad Diepen Stöpler
Sander Roos vertelt over Garage Roos: “Mijn vader was een echte techneut. Het liefst repareerde hij voertuigen. Ik heb dat van hem, ik lag ook het liefst onder auto’s”.
Garage Roos begon in 1935 in een schuur achter woonhuizen aan de Nepveulaan. Zoon Sander nam het bedrijf in 1980 over. In 1989 verhuisde de garage naar De Pijlstaartlaan onder de belofte van de gemeente dat de A28 aangesloten zou worden op Zeist-West. Wegens gezondheidsproblemen verkocht Sander in 1996 zijn bedrijf aan Auto Broekhuis.
Het begin van Garage Roos was in 1935 toen mijn vader Cornelis Roos zich inschreef bij de Kamer van Koophandel. Eerst in een grote schuur achter woonhuizen aan de Nepveulaan. Hij repareerde motorfietsen en auto’s, later deed hij ook vrachtwagens.
Rond de oorlog vestigde hij zich op de 1e Hogeweg, waar nu Meester de Klerkstraat is. Dat was de toegang naar een perceel waar meerdere bedrijven gevestigd waren. De showroom stond aan de ingang bij onze twee Esso-benzinepomp met verder daarachter de werkplaats met een diepe smeerput en plaatwerkerij. Zijn buren waren Van Dijk Groothandel en expediteur Van Ekdom en hij had hun vrachtwagens in onderhoud. Onze werkplaats was hier hoog genoeg voor. Na verloop verhuisden de andere bedrijven naar elders, zodat mijn vader de garage uit kon breiden. In 1974 openden we een nieuwe werkplaats en showroom; deze showroom lag achter de toenmalige V&D.
Mijn vader had een droog gevoel voor humor. Toen lang geleden een klant weigerde te betalen voor een reparatie aan zijn voertuig, ging hij op het voorspatbord van diens auto zitten met de koplamp tussen zijn benen. De klant reed weg met pa op de wagen. Ik weet het niet helemaal zeker, maar de rekening zal heus wel betaald zijn.
Mijn vader was een echte techneut. Het liefst repareerde hij voertuigen. Ik heb dat van hem, ik lag ook het liefst onder auto’s. Het verhaal gaat dat toen mijn moeder zwanger was van mij, ze het heerlijk vond om aan benzine te ruiken. Als klein kind ging ik vanuit school met mijn step naar de werkplaats. Ik wist toen al wat ik wilde worden: automonteur. Sinds 1966 werkte ik in de zaak als monteur. Later nam ik de zaak over.
We hadden eerst het dealerschap van Messerschmitt, de opvallende auto met drie wielen. In 1962 werden we Volvo-dealer. De tijden veranderden.
Volvo stelde steeds hogere eisen aan onze garage, zo ook verzekeringsmaatschappijen en leasemaatschappijen. Dat maakte het werk niet makkelijker en aangenamer.
Vanwege de toenmalige centrumplannen moesten onze en andere garages uit het centrum verdwijnen. De gemeente hield ons voor dat Zeist-West aangesloten zou worden op de A28. Maar deze aansluiting is er, zoals bekend, niet gekomen.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode 1 februari 2016.
