Terug naar overzichtTerug naar overzicht
Koele kruideniers

Door: Asta Diepen Stöpler

Ben en Maut Koele: “We waren een van de eersten in Nederland die diepvrieskippen verkochten.”

Kruidenierswinkel Koele is begin 20e eeuw geopend aan Bergweg 52 door grootvader Koele. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog nam Fok Koele de winkel over. In 1954 verhuisde de zaak naar Johan van Oldenbarneveltaan 84. In het pand is nu een levensmiddelenzaak te vinden. In 1965 overleed Fok Koele, Koele Kruideniers is in 1968 gesloten. Ben en Maut Koele vertellen over de winkel van hun grootvader en vader: Koele kruidenierszaak.

Hondenkar

Opa Koele was oorspronkelijk bakker. Hij opende begin vorige eeuw aan de Bergeweg een kruidenierswinkel. Hij had een hondenkar, waarmee hij de bestellingen bij klanten thuis bracht. De hond kende alle adressen en stopte uit zich zelf bij iedere klant.

Koele kruideniers 1958

Gedroomde ambities

Onze vader, Fok Koele wilde het liefst reclametekenaar worden. Hij heeft begin jaren ’30 een tijdje als zodanig bij de Heineken Brouwerij gewerkt. Toen Opa Koele zijn been brak, moest onze vader mee helpen in de winkel. Vlak voor de oorlog nam pa de zaak over, maar het liefst was hij etaleur en reclameschilder geworden. Hij had het niet naar zijn zin in de winkel, maar in die tijd begon je niet zomaar wat anders. Zeker niet als je getrouwd was en jonge kinderen had.

Bezorging aan huis

Halverwege jaren ’50 verhuisden we naar de nieuwe winkelgalerij aan de Johan van Oldenbarneveltlaan. We hadden een grote uitbreng, veel klanten wilden hun bestellingen aan huis geleverd hebben. Twee, drie keer per week hielpen we met de bezorging in Zeist en omstreken en bijvoorbeeld ook bij het jongensinternaat aan de Krakelingweg.

Toen onze vader hartklachten kreeg, mocht hij geen auto meer rijden. Maut nam het stuur van onze grote Chevrolet maar al te graag van hem over. Als 15-jarige mocht dat natuurlijk niet, maar de politie zag het door de vingers.

Overgang naar zelfbediening

Eerst was onze winkel een bedieningszaak, met een toonbank en daarachter tegen de muren stonden bakken met allerlei levensmiddelen: rijst, bonen, thee, koffie, kruiden, macaroni, likeuren. Na een grote verbouwing werd onze zaak een zelfbedieningswinkel. Dat maakte het voor ons niet makkelijker, want de levensmiddelen werden in balen van 25, 50 of zelfs 75 kilo afgeleverd. Wij moesten deze producten overscheppen in ponds- en kilozakken. Voor 1 cent hielpen buurtkinderen ons om het snoep over te pakken.