Door: Asta Diepen Stöpler
Anita Dittmar: “Van 1940 tot 1970 is een groot deel van Zeist getrouwd in de bruidskleding van mijn moeder.”
Maison Steenis was gevestigd op Steynlaan 56 – 58. Na het sluiten van de zaak in 1972 zijn de winkelpanden verhuurd aan de firma Schouten, Radio Voorbij. In 1998 zijn beide panden verkocht. Hier is nu (2016) Hocus Pocus te vinden, de officieuze opvolger van de afdeling feestkleding van Maison Steenis.
Anita Dittmar vertelt over Maison Steenis, de modezaak van haar moeder Dina Dittmar – Steenis.
Mijn moeder kon alles. Ze was coupeuse en haar grote droom was een eigen zaak. In 1938 verwezenlijkte ze deze wens; ze was toen pas 27 jaar. Ze maakte dameskleding, bruidsjaponnen, doopjurken, Sinterklaas– en Pietenpakken, Kerstmanpakken, verkleedkleding voor onder meer carnaval. Ze maakte, verhuurde en verkocht deze kleding. In de beginjaren gaf ze ook naai-en patroontekencursussen. Tot op hoge leeftijd bleef ze kleding ontwerpen en maken, het liefst zo fantasierijk mogelijk.
Maison Steenis was een manufacturenzaak met stoffen, fournituren, garnering, kousenreparatie, stofknopen. In 1938 is een atelier aangebouwd, waar in de hoogtedagen 12 naaisters werkten. Mijn moeder deed het voorbereidende werk, zodat de meisjes daarna aan de slag konden. De benodigde naaimachines werden bij Van Veen Naaimachines gekocht, Steynlaan 66.
Maison Steenis was bekend om bruidskleding. De bruidsjurk werd op maat gemaakt en kon gekocht of gehuurd worden. Verder verhuurde mijn moeder kleding voor bruidsmeisjes en bruidsjonkers en rokkostuums, jacquets, overhemden, hoeden, dassen en handschoenen. Van 1940 tot 1970 is een groot deel van Zeist getrouwd in de bruidskleding van mijn moeder.
Voor reclamefoto’s van zilverfabrikant Gero assisteerde mijn moeder de stylist Rinze Hamstra. Als jong meisje was ik regelmatig te zien op die foto’s.
Rond 1955 werd het atelierwerk te veel voor mijn moeder en maakte ze de overstap naar verkoop van confectiekleding. .
Bruidskleding maken en verhuren bleef wel onderdeel van haar zaak
Mijn vader was timmerman/aannemer en deed de verbouwing van het winkelpand eind jaren 1950 in eigen beheer. Na deze tijd kwam mijn vader ook in de zaak. In 1960 verdubbelde het winkeloppervlak door de aankoop van Steynlaan 58. Een heel grote verbouwing, want van de twee bovenhuizen werd er een gemaakt.
Ook voor Sinterklaas- en Zwarte Pietenpakken moest je bij Maison Steenis zijn. Van de jaren 1930 tot 1990 verhuurden mijn ouders de zelfgemaakte tabberds, mantels, mijters, staf, mutsen, roedes en pofbroeken. Schminken hoorde er bij, soms hielp ik mee. Eerst werd dit in de zaak gedaan, later bij ons in het woongedeelte boven. Dat was veel werk: tientallen Sinten en Pieten aankleden en schminken en naderhand weer afschminken. Maar… mijn ouders genoten ervan. Vooral voor Sterrenberg verzorgden ze veel Goed Heiligmannen. Op het laatst schminkten en verkleedden mijn ouders daar ter plekke de Sinterklazen.
In de vakanties mocht ik met mijn vader mee inkopen doen bij de showrooms aan de Amsterdamse grachten. En altijd kwam ik wel met een mooi jurkje thuis! Hoe leuk ik dat ook vond, ik wilde de zaak niet overnemen.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode 20 januari 2016.
