Door: Asta Diepen Stöpler
G. Treur: “Kaas snijden, inpakken, afrekenen en dan hup de volgende klant.”
’t Kaasboertje van de heer E. Treur en mevrouw M.G. Treur – De Graaf was van 1938 tot 1978 gevestigd aan de Emmalaan 3a. In 1975 verhuurde het echtpaar de winkel, waarna in 1978 het winkel-woonpand werd verkocht. Nog enkele jaren was hier een kaaswinkel. Midden jaren ’80 maakte de Emmastraat, in het kader van het Kernplan, plaats voor De Punt met onder meer de bibliotheek en Muziekschool. De heer G. Treur vertelt over ’t Kaasboertje, de kaaswinkel van zijn ouders.
Mijn vader wilde een kaaswinkel beginnen in Amsterdam of Zeist. De keus viel op Zeist, daar woonde familie. In 1938 trouwden mijn ouders en huurden ze een winkel-woonpand aan de Emmastraat 3a.
Behalve verkoop in de winkel, reed mijn vader ook met een bakfiets door Zeist om kaas aan de man te brengen. Dat deed hij op donderdag, vrijdag en zaterdagmorgen in heel Zeist en Bunnik. Zo bouwde hij een klantenkring op. Kort na de oorlog kwam er een auto. Eerst een tweedehands Ford Standard, die wel eens stil stond. Daarom kort daarna een Volkswagen Kever. De jaren ’30 en ’40 waren moeilijk door de crisis en de oorlog. Daarna ging het steeds beter. Zodanig dat mijn vader in de jaren ‘50 stopte met de bezorging aan huis. De winkel eiste al zijn tijd op.
Mijn moeder droeg in de winkel altijd een kraakhelder wit schort, mijn vader een kakikleurig stofjasje. In de winkel stond een rode bank, afkomstig uit een autobus. Daar konden de klanten op zitten als het wachten lang duurde of als men slecht ter been was. De winkel was klein en gezellig. Met 8 klanten was het al vol. Soms moesten klanten zelfs buiten wachten. Langs de wanden lagen tientallen kazen op de planken. Achter was nog meer kaasopslag, dat was de ruimte achter de etalage, die verhuurd werd aan Metz op de Emmastraat 3.
Kaas, boter, smeerkaas, één soort buitenlandse kaas, namelijk Zwitserse kaas. En ook kippen-, eenden- en ganzeneieren. Het assortiment was overzichtelijk. De eerste jaren kocht mijn vader de kaas bij zijn ouders of familie uit Mijdrecht. Hij haalde de bestelling in de jaren ‘40 op met de bakfiets vanuit Zeist. Later kon hij terecht bij de kaasgroothandel van zijn neef Jo aan de Emmastraat 33 bis.
Mijn zuster Gerda en ik hielpen vaak mee op zaterdag in de jaren eind ’50 tot de beginjaren ‘70 mee. Leuk om met de mensen om te gaan.
Kaas snijden, inpakken, afrekenen en dan hup de volgende klant.
Mijn ouders waren heel gastvrij. In 1953 namen mijn ouders evacués uit Zeeland op na de watersnoodramp van 31 januari. Tien maanden lang boden ze een echtpaar onderdak in ons kleine huis. Daar werd niet over nagedacht, dat deden ze gewoon.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode, 25 november 2015.
