Door Asta Diepen Stöpler
Joke Gelens – Metz: “Soms was er niet genoeg geld, maar haalde ik mijn hand over het hart, blij dat ze dan waren.”
Gerard Metz opende zijn winkeltje op 15 januari 1947 aan de toenmalige Emmastraat 4. In 1953 is de zaak heropend na een grote verbouwing. Het einde kwam in zicht in 1989 vanwege het bestemmingsplan voor het centrum van Zeist. Metz overleed enkele maanden voor de sloop van het pand in 1989. Joke Gelens – Metz vertelt over het Zeister Warenhuis van haar ouders Gerard en Annie Metz.
Zoek je iets speciaals? Bij Metz hebben ze het!’ Van huishoudelijke artikelen, porselein, aardewerk hadden we inderdaad alles: Tomado, Gero, pannen van Edy. Het was zo vol in de winkel dat mijn vader noodgedwongen artikelen aan het plafond hing, zoals schilderijen, kinderfietsjes en ballen in een net.
Mijn ouders repareerden poppen. Ze hebben heel wat verdrietige meisjes gerustgesteld als die hun lievelingspop voor een nachtje moesten achterlaten: ‘het komt heus goed’. De etalage rechts was vol speelgoed van Märklin, Matchbox, Dinky Toys. Vaak stonden kinderen met hun neus tegen het etalageraam gedrukt naar de nieuwste modellen treinen, autootjes en poppen te kijken.
Mijn broer Herman kwam midden jaren ’60 in de winkel. Hij had verstand van techniek, dit was handig bij de verkoop van elektrische huishoudelijke apparaten en speelgoedtreinen. Ik deed de verkoop, totdat ik kinderen kreeg.
Voor Moederdag kwamen kinderen met hun spaargeld. Ik vroeg hoeveel ze gespaard hadden om samen wat moois uit te zoeken. Soms was er niet genoeg geld, maar haalde ik mijn hand over het hart, blij dat ze dan waren. Regelmatig kwamen de moeders later om te vertellen hoe leuk ze het vonden.
Met plezier ging ik in januari mee naar de souvenirs- en Kerstbeurs. Amerikaanse luchtmachtmilitairen waren gek op Delfts blauw aardewerk en op houten klompen.
In die tijd was 1 dollar 3,65 gulden waard, een goede koers om veel in Nederland te kopen.
December was een topmaand, eerst voor Sinterklaas en Kerstmis, daarna Oud & Nieuw. De verkoop van vuurwerk was een gekkenhuis, zeker toen rotjes nog per stuk verkocht werden. Met de hand tellen kostte veel tijd. En niet te vergeten pannen om oliebollen in te bakken.
Over mijn vader werd vaak gezegd: ‘meneer Metz heeft altijd een sigaar in zijn mond.’ Als er in de beginjaren vertegenwoordigers kwamen, dan rookten ze eerst een sigaar voordat de koffer met handelswaar geopend werd. Hij had een grote handelsgeest.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 24 mei 2017.
