Door: Asta Diepen Stöpler
Anneke Hendriksen – Rob: “Soms namen klanten hun gebit uit hun mond en wilden het aan mijn moeder geven. Niet echt fris, daarom had ze altijd papieren zakjes klaar liggen om de prothese in te stoppen.”
John George Roby sr. startte zijn drogisterij ‘Het Groene Kruis’ in 1913 op Slotlaan 31 (later nummer 201). In 1940 nam zijn zoon John George jr. de zaak over en werd de naam ‘Drogisterij Roby’. Wegens gezondheidsproblemen van Roby is de winkel in 1982 gesloten.
Anneke Hendriksen – Roby vertelt over Drogisterij Roby.
Schoonmaakartikelen, alle mogelijke soorten snoep, kruiden, cosmetica, petroleum, benzine. Roby had alles. De drogisterij van mijn ouders John George en Frederike was een begrip in Zeist. Zij wisten alle artikelen feilloos te vinden in de winkel. En als het er niet was, dan zei mijn vader dat hij het even ‘in het andere magazijn ging pakken’. In werkelijkheid sprong hij op de fiets om het bij een andere drogist te halen. Dit was een publiek geheim.
Mijn ouders namen de zaak over toen mijn opa ziek werd. Mijn vader deed de boekhouding, verkoop en het etaleren. De toonbank stond altijd volgepakt, er was maar een kleine plekje vrij bij de kassa. Mijn moeder had drogisterij- en parfumeriediploma’s, zij was vooral bezig met in- en verkoop.
Mijn vader had een eindeloos geduld bij het uitleggen van de werking van medicijnen of het laten ruiken van verschillende merken Eau de Cologne. Maar oude dames die voor een haarnetje van 10 cent kwamen, dat was te veel voor hem. Hij zette hen op een stoel naast de zijtoonbank, dan konden ze zelf het juiste netje uitzoeken. Er was veel kartonnen verpakkingsmateriaal. Jacob de Jager, een vroegere klant, hielp ons na zijn pensionering om deze dozen op te vouwen en te bundelen. Eerst hadden we 15 jaar een winkelbediende, later werkte mijn vriendin Willy Meyer bij ons.
Mensen konden bij ons hun gebroken kunstgebit brengen. Een Utrechts tandtechnisch bedrijf repareerde het. Soms namen klanten hun gebit uit hun mond
en wilden het aan mijn moeder geven. Niet echt fris, daarom had ze altijd papieren zakjes klaar liggen om de prothese in te stoppen.
Op Oudjaarsavond, een paar minuten voor middernacht ging mijn vader naar buiten om het overgebleven vuurwerk af te steken. Een mooie traditie waar veel kinderen en volwassenen op afkwamen.
Na de sluiting waren mijn vriendin Willy en ik negen maanden bezig de winkel en vier magazijnen op te ruimen. 9.000 verschillende artikelen. Roby had inderdaad alles.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 14 december 2016.
