Door: Asta Diepen Stöpler
José Engel: “Cliënten kwamen uit de wijde omgeving voor de merkkleding en kundige adviezen.”
In 1927 verhuisde Engel Herenkleding van het toenmalige centrum van Zeist (2e Dorpsstraat) naar Slotlaan 42. De huisnummers waren toen anders, omdat de Donkere Laan – het gedeelte tegenover het Walkartpark – nog een eigen nummering had. Later kreeg het pand van Engel Herenkleding het huisnummer 196. In 2003 is de winkel gesloten. José Engel vertelt over Engel Herenkleding.
86 jaar was Engel Herenkleding een begrip in Zeist. Mijn grootvader opende zijn winkel in 1917 op de 2e Dorpsstraat, naast het postkantoor. Hij verkocht hoeden, handschoenen, paraplu’s, sokken en losse boorden. Mijn grootouders woonden boven de winkel, waar mijn vader Dick en oom Ted geboren zijn. De zaken gingen snel voorspoedig. Een boodschappenjongen bracht met een zwarte transportfiets bestellingen naar de buitens in de omgeving. Een dozijn dassen of overhemden, waaruit de heer des huizes kon kiezen.
Mijn grootouders verhuisden naar een groter pand op de Slotlaan. Veel mensen verklaarden hen voor gek, omdat de Slotlaan buiten het dorpscentrum lag. ‘Wie gaat er nou tussen huisjes met tuintjes een winkel beginnen?’ Het assortiment werd uitgebreid met herenconfectie en maatpakken. Eind jaren ’50 nam mijn vader de zaak over.
Na een textielopleiding kwam ik in 1980 in de winkel. De verkopers noemden me gekscherend ‘chef van de lege dozen’. Al was ik dochter van de eigenaar, ik moest onderaan beginnen. Het was een gezellige tijd.
Een cliënt met bijzondere maten had vertrouwen in onze eerlijkheid. Als zijn aankopen door onze kleermaker aangepast moesten worden, gaf hij een blanco cheque in het wetenschap dat we het bedrag eerlijk invulden. Andersom gingen ook wij uit van de goede trouw van onze klantenkring. Regelmatig gaven we kleding op zicht. De heren konden thuis rustig passen en de kleding die zij niet wensten, terugbrengen.
Nieuwe collecties bestellen, mooie etalages maken, dat waren hoogtepunten. Aan het begin van ieder nieuw seizoen was alles er nog, alle kleding in alle maten en kleuren. Dat vond ik heerlijk. De decembermaand was heel druk. Vooral de kleinere artikelen gingen grif over de toonbank: manchetknopen, dassen, bretels zijn ideale Sinterklaas- en Kerstcadeaus.
Onze toonbank was van hout. Natte paraplu’s en boodschappentassen maakten er kringen op. Dan poetsten we het bovenblad met boenwas tot het glom als een spiegel. Veel klanten zeiden dan ‘Wat ruikt het hier heerlijk ouderwets.’
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode, 14 oktober 2015.
