Interview en verslag: Marja Vermeulen
Gepubliceerd op Geheugen van Zeist juli 2024
Meta Siesling is verpleegster en wonend in Zeist vanaf 1948.
Naam: Meta Siesling
Geboortedatum: 8 september 1934
Gehuwd: weduwe
Beroep: verpleegster
In 1948 ben ik Zeist komen wonen bij mijn pleegouders, de heer en mevrouw Goris. Zij woonden aan de Hortensialaan 26. Toen ik bij hun werd ondergebracht hadden zij net hun 20-jarige zoon verloren in Nederlands- Indië. Zijn naam staat op het Indië monument in het Walkartpark. Dat monument heb ik in 2002 samen met burgemeester Boekhoven onthuld.
Mijn pleegvader werkte bij de firma Reesink aan de Donkerelaan. Veel later werd daar het Chinees Indisch restaurant ‘Azië’ gevestigd. Het pand wordt binnenkort gesloopt om plaats te maken voor een appartementengebouw. Reesink was een stoffeerderij en woninginrichting bedrijf aan de Donkerelaan 8 . Het werd geleid door een broer en een zus meen ik. Er waren connecties met de Evangelische Broedergemeente. Vlak naast de zaak van Reesink was ook de stoffeer- en meubelinrichting van de firma Ruijs gevestigd. Later is de naam Donkerelaan veranderd in de Slotlaan. Mijn pleegvader heeft ruim veertig jaar bij de firma Reesink gewerkt. Daarna is hij voor zichzelf begonnen. Hij was een echte vakman. Klanten vroegen speciaal naar hem. Hij kon ook goed houtsnijden. Dat deed hij voor zijn hobby. Waarschijnlijk is mijn pleegvader direct na de lagere school Bij Reesink in de leer gekomen. Mijn pleegvader maakte als hobby prachtige houtsnijwerken.
Ik had het goed bij meneer en mevrouw Goris. Ik mocht naar de mulo aan de Slotlaan en dat was best uitzonderlijk voor die tijd. Ik ging naar de padvinderij in het Molenbosch. Mevrouw Jacobi van de tapijtenhandel was daar leidster. Ook ging in naar gymnastiek bij Mars. Als ik jarig was werd er wel wat lekkers gekocht bij bakker Alberts op de Oude Arnhemseweg. Ik weet nog goed, dat ik een zilveren kettinkje kreeg op mijn verjaardag. Zwemmen deden we in zwembad Mooi Zeist. Na de mulo ging ik naar de vormingsklas aan de Tulpstraat. Daar leerde je van alles wat handig was voor het huishouden: koken, strijken, naaien en dat soort dingen. Toen ik een jaar of zeventien, achttien was mocht ik wel eens helpen bij Reesink. Dan moest ik gordijnringen aanzetten. Daar verdiende ik wat geld mee. Ook mocht ik af en toe met mijn pleegvader mee naar klanten. Er waren in Zeist wel al aardig wat mensen met auto’s. Kennelijk hadden klanten last van tocht in de auto. Mijn pleegvader moest dan kijken waar dat vandaan kwam en het verhelpen.
Helaas werd ik vrij snel daarna ernstig ziek. Daardoor begon ik pas op zevenentwintigjarige leeftijd aan een verpleegstersopleiding in het Zeister Ziekenhuis. Bij het ziekenhuis stond het zusterhuis. Daar woonde ik tijdens de opleiding. Toen ik gediplomeerd was kon ik geen operatieassistente worden. Daar was ik te klein voor. Tijdens de opleiding woonde je in het zusterhuis. Later werd ik hoofdverpleegster van de afdeling Upsala. Er stonden een paar noodgebouwen op het terrein. Omdat de gebouwen uit Zweden kwamen werden ze naar Zweedse plaatsen genoemd
Via toedoen van wethouder Scheps kregen mijn man en ik een flat aan de Laan van Vollenhove. Daar woon ik nog steeds met veel veel plezier. Mijn man is 26 jaar geleden overleden. Ik heb twintig jaar in de verpleging gewerkt. Daarna heb ik ontslag genomen om voor mijn pleegouders te zorgen. Die woonden inmiddels in de Mirtehof aan de Molenweg en hadden veel zorg nodig. Dat heb ik twee jaar gedaan. Mijn pleegouders hebben altijd goed voor mij gezorgd. Ik deed dat ook graag voor hen. Als ik zo terug kijk kan ik zeggen: ik heb een slechte start gehad, maar een goed einde.
