Op 1 januari 1941 de Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst te Zeist opgericht. Andere steden hadden al een GGGD, maar deze instantie en functie bestond eerder niet in Zeist.
Anton werd in 1941 aangewezen als eerste directeur van de Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst. Zijn werk als arts leverde vaak problemen op zoals bijvoorbeeld het (illegaal) begraven van overleden Joden en onderduikers en illegale ziekenhuisopnamen van zieke of gewonde Joden en onderduikers. Als jonge vader van vijf kinderen (leeftijd van een tot zeven) namen hij en zijn vrouw Henriëtte meerdere malen jonge Joden uit verschillende ziekenhuizen op in huis.
Als keuringsarts voor de Arbeitseinsatz keurt Anton aan de lopende band voor Duitsland. De N.S.B.-ers, die naar Duitsland willen worden goedgekeurd. De ‘goeden’ blijken plotseling met vele kwalen behept en worden afgekeurd.
Hij voerde militaire spionagewerkzaamheden uit, zoals het in kaart brengen van troepenconcentraties, stellingen, troepenverplaatsingen en dergelijke. In Utrecht werd alles nauwkeurig in kaart gebracht en door Anton in een geheime bergplaats in zijn motorfiets naar Amsterdam gebracht, waar een rechtstreekse verbinding met Londen bestond. De Duitsers hebben deze bergplaats nooit kunnen ontdekken. Soms vroeg Anton in het Zeister politiebureau ’s nachts asiel om veilig te slapen in een cel. Met welke agenten was hij bevriend?
In 1943 werd hij opgepakt en gefusilleerd. In 1965 werden hij en zijn vrouw door Yad Vashem erkend als Rechtvaardigen onder de Volkeren.
