Het station Den Dolder is een Rijksmonument, gebouwd in 1913. De Nederlandsche Centraal Spoorweg Maatschappij gaf opdracht voor de bouw van dit eilandstation omdat de stopplaats Dolderscheweg van de lijn Utrecht – Amersfoort niet meer voldeed.
Niet alleen was er nog een tweede spoorlijn – naar Baarn – aangelegd, maar ook de vestiging van de zeepfabriek De Duif zorgde ervoor dat er meer faciliteiten moesten komen: het werd een halte. De directeur van de zeepfabriek, Christoph Pleines, wilde de halte en het gehucht graag Duivenhorst noemen, maar het werd Den Dolder.
Het stationsgebouw werd in functionele architectuur gebouwd met in de gecombineerde wachtkamer 1e en 2e klasse een hardstenen schouw met het logo van de NCSM en daar boven een gevleugeld wiel. Er was ook een wachtkamer 3e klasse, waarschijnlijk vooral voor het groot aantal fabrieksarbeiders van de Zeepfabriek. Aan de voorkant is het gebouw verbreed om het personeel goed zicht te geven op de aankomende, vertrekkende en passerende treinen. Zo kon men vanaf het bureau de seinen, wissels en spoorbomen bedienen.
De sfeerbepalende beplanting met kastanjes ondersteunt de monumentale betekenis. Helaas is de goudes enige jaren geleden gerooid.
Het station is in oktober 2014 gerestaureerd waarbij het schilderwerk in de oorspronkelijke kleuren is uitgevoerd. Het brede bureau is nu een mooie wachtkamer waarin de Bijzondere Eetfabriek zorgt voor de inwendige mens. De rest van het interieur is in 2018 door een groep ondernemers – DenDolderCS – opgeknapt en wordt gebruikt als flexplekkantoor en ontmoetingsruimte.
Aan de voorkant van het gebouw zijn 2 gedenktekens aangebracht: een met de naam Pierre M. Roels, hulparbeider bij de spoorwegen en slachtoffer van een bombardement op 8 maart 1944, en een gedenksteen van de nationale spoorwegstaking in de Tweede Wereldoorlog. Deze staking duurde van 18 september 1944 tot 3 mei 1945.
