Door: Asta Diepen Stöpler
Jack Truijens: “Ook de zware kermiswagen van de heer Mullens van de poffertjeskraam in het Walkartpark hadden wij in onderhoud.”
Garage Philippo was van 1948 – 1951 gevestigd aan de Utrechtseweg 60 (Triodosbank). Van 1951 – 1952 de Antonlaan, tot 1953 in het Witte Huis hoek Slotlaan – Hogeweg (ING bank). Op 1 februari 1953 is Laan van Cattenbroek 23 betrokken. Het pand is in 2007 gesloopt en zijn er woonhuizen gebouwd.
Jack Truijens vertelt over Garage Philippo.
Mijn stiefvader Antonius Franciscus Philippo opende in 1948 zijn motorrevisiebedrijf in een kerkgebouw aan de Utrechtseweg. Hij werkte in de begintijd vooral voor Defensie: het repareren van jeeps en andere legervoertuigen. Als 8-jarige jongen kwam ik al graag in de garage om mee te helpen.
In 1951 wilde de bisschop van Utrecht het gebouw weer als kerk gebruiken. Mijn stiefvader zei dat de kerk nooit echt heilig kon worden vanwege de sterke taal die er gesproken werd. En de muren zouden ook niet echt wit worden dankzij de smeer en olie.
De beslissing van de bisschop betekende dat het bedrijf moest stoppen zonder dat er meteen een andere locatie was. De inboedel is in een openbare verkoping voor een habbekrats verkocht: gereedschap, onderdelen, servicekraanwagen. Mijn stiefvader leed flink verlies, maar hij was een echte ondernemer en liet zich niet uit het veld slaan.
Na twee tijdelijke adressen kreeg het bedrijf in 1953 een vaste locatie dankzij bemiddeling van burgemeester Korthals Altes. Hij zorgde er voor dat we vergunning kregen om auto’s te repareren. Het pand was omstreeks 1939 gebouwd en had al die tijd leeggestaan.
De zaken liepen steeds beter, onder meer door het dealerschap van het Engelse automerk Austin. We hadden zakelijke en particuliere klanten, zoals de directeur van AMEV en ome Nol van schilderbedrijf Mens. Ook de zware kermiswagen van de heer Mullens van de poffertjeskraam in het Walkartpark hadden wij in onderhoud. Geen andere garage wilde dit enorme bakbeest repareren.
In 1968 overleef mijn stiefvader plotseling en in drie weken tijd nam ik het bedrijf over. Enkele jaren later stopte ik met het dealerschap van Austin. Intussen was ik Toyota-dealer geworden, toen een gloednieuw automerk. Dankzij de goede kwaliteit en service stegen in 3 jaar onze verkopen van een Toyota per twee weken naar 100 per jaar. De weerstand tegen een Japanse auto was in het begin groot, de Tweede Wereldoorlog lag nog vers in het geheugen. Op tweedehands Toyota’s gaf ik ‘1 jaar Truijens-garantie’, terwijl de Bovag-garantie 3 maanden was. Daar kwamen de mensen wel op af. In de hoogtijdagen had ik 10 monteurs in dienst en was op Rozenstraat 3-5 onze showroom.
In 1986 verkocht ik het garagebedrijf aan Nefkens, het pand aan de Laan van Cattenbroek bleef mijn eigendom.
Dit artikel is al eerder verschenen in De Nieuwsbode op 3 november 2016.
